Erasmus+ is a project, which really changed a lot of things in my life. I had an opportunity to experience a week in Northern Ireland. I lived with my host family. They were very kind, nice and polite to me. They gave me a lot of warmth. The girl, who was actually hosting me, Brooke, is really similar to me. We could talk about everything, laugh and spend time together as if we were friends. We understood each other. While working in a group in school I could get to know a lot about differences between nationalities, which was very exciting and useful. To be honest, it was not always easy to understand Irish people, especially boys. They usually talk fast and with an Irish accent. What is more, young people there use their slang. Fortunately, Brooke was helpful and she explained these weird words to me everytime she realised that I might not understand them. But after some time it was easier. In my opinion, it was a brilliant opportunity to see what I have to improve or learn. I was able to assess the level of my English language skills. Moreover, it was interesting experience to meet words that I had never heard of before. In Maghera I met a lot of wonderful people. They were very nice to us. I could see Irish culture, which is definitely rich and different from ours. Thanks to this exchange I’ve changed my mind if it comes to uniforms. Now I think that there should be uniforms in schools. It makes everybody equal. I felt like nobody was better or worse. It was one of the best weeks in my whole life. That is amazing how much I learnt there; about Ireland, about other countries, about other people and even about myself. I cannot imagine having a better host family or a better time there. It was perfect. I will never forget this experience. I fell in love with Northern Ireland and I am sure one day I will come back there.

​

​

Finalnym wydarzeniem projektu Erasmus+ był wyjazd do Północnej Irlandii, do Maghery, położonej blisko Belfastu. Wszystkim uczestnikom została przydzielona rodzina, która ich gościła. Moja mieszkała w miejscowości Bellaghy, oddalonej trochę od Maghery, ale to nie sprawiało żadnego problemu. Trafiłam na dziewczynę rok młodszą. Jesteśmy z Brooke bardzo podobne, mamy takie same poglądy, spojrzenie na świat, nawet śmiech mamy podobny. To wszystko sprawiło, że naprawdę wspaniale się z nią dogadywałam. Cała rodzina jest bardzo dobra i kochana. Dali mi bardzo dużo ciepła i troski. Nie mogłam trafić lepiej, naprawdę.

Będę szczera, czasami ciężko było zrozumieć co inni mówią, szczególnie na początku. Po pierwsze ludzie mówią tam dość szybko, po drugie młodzież używa slangu, którego my nie uczymy się w szkole, więc to sprawiało dodatkową trudność. Brooke była tego świadoma, więc jak powiedziała jakieś słowo potoczne i zorientowała się, że ja nie wiem o czym mówi, zawsze mi wszystko tłumaczyła. Pod względem języka była bardzo pomocna. Ludzie tam byli generalnie bardzo mili i uprzejmi, więc jak ich prosiłam, by mówili wolniej nie mieli z tym problemu. Cały wyjazd pomógł mi obyć się z językiem i poznać nowe słowa, co dla mnie jest ekscytujące i sprawia, że chciałabym znać ich więcej. Dzięki wymianie odkryłam swoje językowe braki, wiem czego muszę się jeszcze nauczyć, a co ewentualnie poprawić.

Dodatkowo mogłam zobaczyć jak wygląda tam życie na co dzień. Tym, co od razu rzuca się w oczy są mundurki obowiązujące w szkole. Kiedy przekonałam się jak funkcjonują stwierdzam, że są bardzo dobrym rozwiązaniem. Poza tym dowiedziałam się, ile uczniowie mają tam przedmiotów, jakie są w szkole zasady, o której lekcje się zaczynają, a o której kończą, zobaczyłam jak wygląda prawdziwy dzień ucznia. Na każdych drzwiach była informacja, jakie zajęcia tam się odbywają, bądź czyj to gabinet. Ogromnie się zdziwiłam, widząc pod spodem polskie tłumaczenie. Nie było ono na każdych drzwiach, ale na wielu. Napisy polskie mają na celu pomóc Polakom w tej szkole, których jak się dowiedziałam jest około dwudziestu. Ucieszyłam się, że szkoła wychodzi na przeciw uczniowi.

Jeżeli chodzi o pracę nad projektem, to było dziewięć grup. Każda z nich pracowała nad dwoma zadaniami. Moja grupa miała przedstawić wyniki ankiety w ciekawy sposób i wymyślić aplikację. W grupie byłam z dziewczynami z innych państw. To pozwoliło mi ocenić poziom języka angielskiego w innych krajach oraz zobaczyć ich mentalność. Szkoła bardzo o nas dbała, dostawaliśmy wszystko co potrzebne. Jedzenie było smaczne i naprawdę nam go nie żałowali.

Bardzo podobał mi się wieczór kultur, Irlandia pokazała nam swoje zwyczaje, które zdecydowanie różnią się od tych w Polsce. Wybrzeże, które zobaczyliśmy w sobotę na wycieczce jest nie do opisania, cudowne widoki. Belfast jako miasto również zrobił na mnie duże wrażenie.

Ten wyjazd przyniósł mi mnóstwo wspomnień i ogromne doświadczenie, które na pewno mi się w życiu przyda. Dodatkowo poznałam wspaniałych ludzi, zobaczyłam, jak inni w moim wieku żyją. Pokochałam Irlandię i bardzo chciałabym tam wrócić. Ogromnie się cieszę, że miałam możliwość to wszystko przeżyć. Nigdy tego nie zapomnę.

MARTA RYBICKA